-
1 wytłuc
wytłu|c\wytłuckę, \wytłuccze, \wytłuccz, \wytłuckł, \wytłucczony сов. 1. выбить;\wytłuc szybę выбить стекло; grad \wytłuckł zasiewy град выбил посевы;
2. перебить, переколотить;\wytłuc wszystkie szklanki перебить все стаканы;
3. разг. (wygrzmocić) отколотить, поколотить, избить;4. разг. перебить; \wytłuc do nogi перебить всех поголовно+1. wybić 3. zbić, zlać, sprać
* * *wytłukę, wytłucze, wytłucz, wytłukł, wytłuczony сов.1) вы́битьwytłuc szybę — вы́бить стекло́
grad wytłukł zasiewy — град вы́бил посе́вы
2) переби́ть, переколоти́тьwytłuc wszystkie szklanki — переби́ть все стака́ны
3) разг. ( wygrzmocić) отколоти́ть, поколоти́ть, изби́ть4) разг. переби́тьwytłuc do nogi — переби́ть всех поголо́вно
Syn:
См. также в других словарях:
wybić — dk Xa, wybićbiję, wybićbijesz, wybićbij, wybićbił, wybićbity wybijać ndk I, wybićam, wybićasz, wybićają, wybićaj, wybićał, wybićany 1. «uderzeniem spowodować wypadnięcie czegoś; wypchnąć, wysadzić, wytłuc, wytrącić coś» Wybić szybę. Wybić dno… … Słownik języka polskiego
